“Monday, Monday…..”,

 

 Δευτέρα, 6 Σεπτεμβρίου, έτος «Φούξια Αγριοβατομουριάς».

Μήνας κρασολατρείας και γευσιγνωσίας.

“Monday, Monday…..”, παίζει το ραδιόφωνο και το ξημέρωμα με βρίσκει με μια λευκή με ιβουάρ δαντέλα καλοκαιρινή κουβέρτα τυλιγμένη σφιχτά γύρω μου. Με ξύπνησε μια δυνατή βροχή που με έκανε μούσκεμα ως το κόκαλο. Όνειρο πρωινό, λαχτάρα από βραδύς. Το ξύπνημα με βρίσκει να κρυώνω και να αναρωτιέμαι, ποιο σύννεφο κατάφερε να με βγάλει 10 ολόκληρα λεπτά εκτός πραγματικότητας. Το χθεσινό ποτήρι κρασί με κράτησε κάπως ζεστή, αν και ξεσκέπαστη έως το πρωί, μια και αποκοιμήθηκα μέσα στο σμαραγδί ζακάρ lingerie φόρεμά μου, ακουμπώντας ανεπαίσθητα κάποια στιγμή το ποτήρι με το ροζέ κρασί στο πάτωμα, κερασί παρκέ. Το φόρεμα vintage, της αγαπημένης αδερφής της πολυαγαπημένης μου γιαγιάς. Χυτό, στέρεο, μπλαζέ αλλά και με μια φρόνιμη επιείκεια στην υπερβολή καθώς η φθορά στο χρόνο είχε αρχίσει να δείχνει τα σημάδια της πάνω του. Υπνωτισμένη αντικαθιστώ το μπαγιάτικο στη γλώσσα μου χθεσινό κρασί που έχω την αίσθηση πως πήρε μια όψη θολή μες στο ποτήρι, με φρεσκοφιλτραρισμένο αρωματικό καραμελένιο καφέ και περνάω στο λουσμένο με αποφασιστικό ήλιο μικρό μπαλκόνι μου.

Στην πόρτα μπροστά με περιμένουν ένα ζευγάρι μπλε τιρκουάζ σατέν, μπαλαρινέ στη μύτη mules, τα φορώ και σέρνω τα βήματά μου ως τη γούνινη  μπεζ πολυθρόνα που εγώ έντυσα αναλόγως για να δίνει στο χώρο μια αίσθηση εσωτερικότητας, ζεστασιάς και σπιτίσιας αγκαλιάς . Πέφτω με φόρα μέσα της και ακουμπώ το πιγούνι στα κάγκελα. Θα βρέξει ποτέ, άραγε; Πάνε 3 μήνες χωρίς βροχή, 3 μήνες χωρίς να συγκεντρωθούν σε χιλιάδες σταγόνες τα αρώματα της πλάσης, 3 μήνες χωρίς να κυλήσει στο δέρμα μας το νερό του Θεού. Μια παγωμένη αύρα κοντράρει τις καυτές ηλιαχτίδες και δίνει προοπτική σε πιθανή βροχή προσεχώς. 

Προσεχώς, θα πιούμε το θολό κρασί που θα μας κάνει πιο τολμηρούς στη σκόνη που περιφέρεται αιώνες ανάμεσα μας και κάθεται παντού πάνω μας συνδέοντας το χθες με το σήμερα και υπενθυμίζοντάς μας πως είμαστε τρωτοί στον αέρα. Προσεχώς θα τυλιγόμαστε τα βράδια για να νιώσουμε την αναπνοή μας, την αναπνοή του, την αναπνοή της που πιο όμορφα από το καθετί σαλεύει στα βλέφαρα μας και πότε μας κρατά ξάγρυπνους από ευτυχία και πότε μας στέλνει ύπνο γλυκό. Προσεχώς θα βρέξει φθινοπωρινά διαμάντια που θα προετοιμάσουν την άνοιξη για να μπορεί να φέρει λαμπερά καλοκαίρια. Προσεχώς το φόρεμα θα ψάξει ένα ζεστό παλτό, να αγκαλιαστούν και να ταιριάξουν ξανά τις χειμωνιάτικες νύχτες, που θα γευτούν παρέα το πρώτο κρασί του φθινοπώρου.

AUTUMN 2021